Türkiye sosyolojini en iyi okuduğunu iddia eden bir parti ne oldu da  bu defa okuyamadı? %25 tavanı’nı geçemez denilen CHP nasıl oldu da %37’nin üzerinde oy alarak tarihi bir rekora imza attı? İşte siyaset adına yanıtının iyi araştırılması gereken iki önemli soru.

Toplumun tüm kesimlerini mutlu etmek, onların gönüllerini kazanmak her zaman mümkün olmuyor. Mutsuz çoğunluğun tepkisi seçimlerde sonucu belirliyor. Pazar günü gerçekleşen yerel seçimlerin sonucunu ekonomik sıkıntılar içerisindeki 16 milyon mutsuz  emekli belirledi.

Yani, sonuçta açlık sınırının neredeyse yarısına düşmüş emekli maaşları belirleyici oldu.

Maaşlara iyileştirme yerine, ardı ardına sıralanan müjdeler bir işe yaramadı.Müjdelerden biri emeklilere ucuz tatil idi. Ucuz ekmek derdindeki emekli bedava tatil versen bile gidecek durumda değilki. Ucuz uçak bileti, indirimli tren bileti… Bunlar emeklinin umurunda değil.

Geçtiğimiz Temmuz ayında kamu çalışanlarına verilen 8077 ₺ seyyanen zam emeklilere de verilmiş olsaydı, seçimin sonucu böyle mi olurdu?

Oysa ki, iktidar genel seçimler öncesi EYT lilerin gönlünü almasını bilmişti. EYT den 1.5 milyon kişi yararlandı. Emeklilerin sayısı ise 16 milyon. Zor tabii bu kadar insanı mutlu etmek.

Yerel değil de genel seçim olsaydı, belki EYT örneğinde olduğu gibi, ilerisini, gerisini, getirisini, götürüsünü düşünmeden emeklileri tatmin edecek bir şeyler yapılırdı.

Genel seçim öncesi asla çıkmaz denilen EYT büyük  bir sürpriz ile çıkmıştı. Oysaki, net ve kararlı söylemlerle topluma olumsuz mesaj veriliyordu.

“Seçimi kaybedeceğimi bilsem onaylamam, herkes yaşını bekleyecek” deniyordu.

Pazar günü gerçekleşen yerel seçimler öncesi ise emeklilerin feryadı arşa çıkmasına rağmen. seçim öncesi emeklilere zam çıkmadı. Doğal olarak emeklilerin tepkisi de sandığa yansıdı.

Siyaset matematiktir. Ülkenin kaynaklarını, imkanlarını doğru ve hakkaniyetli kullanmayı gerektirir.

5 milyon kamu çalışanına seyyanen zam yapıp 16 milyon emekliyi yok sayar, görmezden gelirsen,

emekli de seni görmez!

Bundan sonra seçimi kazanmak isteyen önce emeklilerin gönlünü kazanmak zorunda.

ÇORBA ADALETLİ DAĞITILMADI !

Çorba kazanı ve kepçeyi elinde bulunduran hükümet kiminin tasına 1 kepçe koyarken, kimine 3 kepçe, kimine 5 kepçe koydu. Çorbada en az payı ne yazık ki emekliler aldı. Kazanın dibinde kalan çorba, emeklilerin payına 1’er kepçe bile düşmedi. Milyonlarca emekli açlık sınırının çok altında maaşlara mahkum edildi.

Seçim sonrası için bekletilen zamlar ve vergiler özellikle emekliler için yaşamı daha da  zorlaştıracak.

İsraf, liyakat, tarım, hayvancılık, üretim, eğitim, hukuk gibi konularda yaza yaza bıktık artık.

Ülkeyi yönetenler nerede hata yaptıklarını, hangi konuları ihmal ettiklerini muhakkak biliyorlardır.

Her seçim öz eleştiri için bir fırsattır.

Umarım siyasi irade gerekli dersleri çıkarmıştır.

Sadece iktidar değil tabii ki, muhalefette özelleştiri yapmak zorunda.

Çok zor günler bizleri bekliyor. Üretim ekonomisine dönmekten başka çaremiz yok.

Öyle laf olsun diye değil. Topyekun, seferberlik şeklinde ve derhal!