Karabük Postası tarafından
05 Ekim, 2022 13:12 tarihinde yayınlandı
Okuma Süresi: 1dk
Yorum Sayısı: 0

Devrekani Heyetinden Vali Gürel’e Teşekkür Ziyareti

Kastamonu Devrekani Kaymakamı Ahmet Coşkun, Devrekani Belediye Başkanı Engin Altıkulaç, Devrekani Ak Parti İlçe Başkanı Hayrettin Melezoğlu, İlçe Özel İdare Müdürü Kenan Öz, Devrekani İl Genel Meclis Üyeleri Ali Kaya ve Uğur Aydın Vali Gürel'i ziyaret ederek, '11 Ağustos 2021 tarihinde yaşanan sel afeti ardından Devrekani'de hayatın normale dönmesi adına bölgede çalışmalar yürüten Vali Fuat Gürel’e teşekkür etti. Kaymakamı Coşkun, "11 Ağustos tarihinde ilçemizde bir sel felaketinde Valimiz Fuat Gürel'in önemli çalışmalar ilçemizde hayatın normale dönmesini sağladı kendisine ve ekibine sonsuz teşekkür ediyor şükranlarımızı ifade ediyoruz" dedi. Vali Gürel ise "Kastamonu başta olmak üzere bölgemizde çok büyük bir sel afeti yaşandı selden etkilenen bölgelere araç parkımızı açtık ekiplerimiz gerçekten büyük bir özveri ile çalıştılar zaruri ihtiyaçlar hemen giderildi köprülerin ve yolların tamiratı gerçekleştirildi İlçemizde hayatın normale dönmesi için çaba gösterdik ben buradan tekraren İl Özel İdaremize kurum ve kuruluşlarımıza ve halkımıza teşekkür ediyorum şeklinde konuştu . Ziyaret Devrekani heyeti Vali Fuat Gürel’e kendi yörelerine özgü hediyeler vermesi ile son buldu. (Nurettin Acar)

Bizi sosyal medyadan takip edin
blank
Okuyucudan Gelenler tarafından
31 Mayıs, 2025 14:04 tarihinde yayınlandı
Okuma Süresi: 1dk
Yorum Sayısı: 0

Demirin Kalbidir Karabük

Ben kolay yanmam,
Ama tutuştum mu
Geceyi gündüze çeviririm.
Ben karanlığı kıran o ilk dökümdüm,
1914’te bir çocuk doğdu Zonguldak’ta,
Ben onun teriydim, alın çizgisiydim,
Ben Kardemir’im—cihana karşı dimdik bir sabır.
Karabük’üm ben.
Taş duvarlarımda yankılanır
Yorgun bir çekiç sesi,
Tanıyor musun?

Kömür rengi bir yalnızlıktır bazen
Soğuksu’nun sabah sisi.
İçine çekince ciğerine işler.
Benim kalbim de öyledir,
Dışı çelik, içi kor.
Ben susarsam pas tutar umut,
Ben yıkılırsam çöker bir kıtanın alnı.
Anlıyor musun?

Ben öyle sıradan bir şehir değilim,
Ben Anadolu’nun alnına sürülmüş
İşçi mührüyüm.
İlk kıvılcımı 1937’de Kardemir’de yaktılar,
Sonra büyüdüm—
Gövdemi ördüler raylarla,
Gönlümü kalıplara döktüler,
Kızıl alevlerle işlendim gece gündüz.
Ve ne zaman işçiler sustu
Ben keder oldum.
Duyuyor musun?

Benim dilim grevle açılır,
Benim gözüm sendika bayrağında parlar.
Bir sabah vardiyası gibi erkendir sevdam,
Gece postası gibi sarsıcıdır suskunluğum.
Safranbolu’da ahşapla dua ederim,
Öğlebeli’de rüzgârla anlaşırım,
Bulak’ta toprağa diz çökerim
Şehrimi selamlarım—
Her çocuğun alnında Karabük yazılıdır.
Görüyor musun?

Benim sevdalarım sessiz olmaz,
Ben kime tutuldumsa
Ya terle sevdim,
Ya kanla.
Bir zamanlar unutuldum…
Trenler sustu,
Makineler pas tuttu,
İnsanlar göç etti…
Ama ben kalbimi toprağın altına gömüp
Oradan yeniden filizlendim.
Sökemediler beni.
Köküm çelikten,
İnancım bin yıllık…
Biliyor musun?

Şimdi yeniden yürüyorum,
Yorgun ama yılgın değilim.
Çocuklar var,
Avuçlarında gelecek taşıyan.
Bir kız, İncekaya’ya bakıp
Mimarlık hayali kuruyor,
Bir oğlan, hurdalıktan parça toplayıp
Robot yapıyor.
Ben onların gözlerinde doğuyorum yeniden.
Demirden bir yarın kuruyorlar bana.
Ve ben,
Kırılmış omurgamla bile,
Ayakta selamlıyorum onları.
Öperim gözlerinden.
Çünkü benim umudum,
Onlarda.
Anlıyor musun?

Bizi sosyal medyadan takip edin