Karabük Postası tarafından
25 Temmuz, 2023 10:00 tarihinde yayınlandı
Okuma Süresi: 1dk
Yorum Sayısı: 0

Karabük Kültür Koruma Varlıkları’nın onayı bekleniyor

Zonguldak İl Milli Eğitim Müdürü Züleyha Aldoğan, "TTK arsasına yapılacak Yayla Ortaokulu için Karabük Kültür Koruma Varlıkları’nın kentsel dönüşüm onayına kaldı” dedi. Aldoğan, yeni yapılacak Yayla Ortaokulu‘nun Milli Eğitim kampüsü olacağını söyledi. İl Milli Eğitim müdürü Züleyha Aldoğan, “Türkiye Taşkömürü Kurumu TTK üç parselin yer tahsisi bize yapıldı. Sadece kentsel dönüşüm anlamında Karabük Kültür Koruma Varlıkları’ndan gelecekler bu ay sonunda. Orada son bir rapor verildikten sonra bizim projemiz hazır. Ödenek sorunumuz yok. Yayla kampüsü olarak düşünüyoruz orayı da. Yıllardır ikili eğitim yapılan okulda tam eğitime geçilmiş olacak. Çocuklarımız her şeyin en güzelini hak ediyor. Sekiz derslik ana okulu da yapılacak orada. Yayla mini bir kampüs olacak. böyle bir heyecanımız ve böyle bir hayalimiz var. Son aşamaya gelindi. 15 Ağustos‘ta Olgunlaşma Enstitüsünün ihalesi yapılacak. Onu da sizinle ilk fırsatta paylaşacağız. Hızlı bir şekilde ondan sonra orada yol alacağız” dedi. (İHA)

Bizi sosyal medyadan takip edin
blank
Okuyucudan Gelenler tarafından
31 Mayıs, 2025 14:04 tarihinde yayınlandı
Okuma Süresi: 1dk
Yorum Sayısı: 0

Demirin Kalbidir Karabük

Ben kolay yanmam,
Ama tutuştum mu
Geceyi gündüze çeviririm.
Ben karanlığı kıran o ilk dökümdüm,
1914’te bir çocuk doğdu Zonguldak’ta,
Ben onun teriydim, alın çizgisiydim,
Ben Kardemir’im—cihana karşı dimdik bir sabır.
Karabük’üm ben.
Taş duvarlarımda yankılanır
Yorgun bir çekiç sesi,
Tanıyor musun?

Kömür rengi bir yalnızlıktır bazen
Soğuksu’nun sabah sisi.
İçine çekince ciğerine işler.
Benim kalbim de öyledir,
Dışı çelik, içi kor.
Ben susarsam pas tutar umut,
Ben yıkılırsam çöker bir kıtanın alnı.
Anlıyor musun?

Ben öyle sıradan bir şehir değilim,
Ben Anadolu’nun alnına sürülmüş
İşçi mührüyüm.
İlk kıvılcımı 1937’de Kardemir’de yaktılar,
Sonra büyüdüm—
Gövdemi ördüler raylarla,
Gönlümü kalıplara döktüler,
Kızıl alevlerle işlendim gece gündüz.
Ve ne zaman işçiler sustu
Ben keder oldum.
Duyuyor musun?

Benim dilim grevle açılır,
Benim gözüm sendika bayrağında parlar.
Bir sabah vardiyası gibi erkendir sevdam,
Gece postası gibi sarsıcıdır suskunluğum.
Safranbolu’da ahşapla dua ederim,
Öğlebeli’de rüzgârla anlaşırım,
Bulak’ta toprağa diz çökerim
Şehrimi selamlarım—
Her çocuğun alnında Karabük yazılıdır.
Görüyor musun?

Benim sevdalarım sessiz olmaz,
Ben kime tutuldumsa
Ya terle sevdim,
Ya kanla.
Bir zamanlar unutuldum…
Trenler sustu,
Makineler pas tuttu,
İnsanlar göç etti…
Ama ben kalbimi toprağın altına gömüp
Oradan yeniden filizlendim.
Sökemediler beni.
Köküm çelikten,
İnancım bin yıllık…
Biliyor musun?

Şimdi yeniden yürüyorum,
Yorgun ama yılgın değilim.
Çocuklar var,
Avuçlarında gelecek taşıyan.
Bir kız, İncekaya’ya bakıp
Mimarlık hayali kuruyor,
Bir oğlan, hurdalıktan parça toplayıp
Robot yapıyor.
Ben onların gözlerinde doğuyorum yeniden.
Demirden bir yarın kuruyorlar bana.
Ve ben,
Kırılmış omurgamla bile,
Ayakta selamlıyorum onları.
Öperim gözlerinden.
Çünkü benim umudum,
Onlarda.
Anlıyor musun?

Bizi sosyal medyadan takip edin