Ama sonuçta bir gram ilerleme kat edemiyoruz.

Ne en üst seviyedeki bürokratı, ne siyasetçisi bu şehir için adeta bir kaos haline gelmiş üç maymunu oynamaktan vazgeçemiyor.

Gerçekten çok zor bir şehirde yaşıyoruz ama bakıldığında da şehri zora sokanda bu şehrin üç maymunlarıdır.

Vazgeçemiyoruz;

Dedikodunun göklere çıktığı bu kasabadan, yaşayanların birbirlerinin altını oymasından, başarıyı kişisel odaklı olarak düşünmekten,

Bende yoksa kimseden olmasın, Bende varsa yine kimsede olmasın mantığı bu şehri bir adım ileriye taşımayacaktır.

Ha keza basın mı dediniz…

Hak getire..!

Bu şehrin genç iş insanlarından biri dün sosyal medyasından kısa bir makale yayınlamış.

Kısa ama bir şehir bu kadar kısa bir makalede bu kadar uzun bir şekilde anlatılamaz.

Kalemine, yüreğine sağlık değerli kardeşim ÇETİN İPEK…

Bir şehrin tarifi inanın bu kadar güzel anlatılamaz,

“Memleket ne kadar zor,

Kenti için bir şeyler yapmak isteyenler ile kendi için bir şeyler yapmak isteyenler, kendini bir şey sananlar ile kenti için katma değer yaratanlar arasında sıkışmış memleket insanının,

Eşrafı ve Kanaat önderinden yoksun, eşrafın uzaklaştığı, kanaat önderinin olmadığı memleketime durumu anlatmanın zorluğu içindeyken,

Siyasilerin eşraf ve kanaat önderi cübbesini giydiği, toplumun acz içinde izlediği,

Kim sosyal medyada daha etkin ise, yıldızının parladığı, parlatıldığı memleketimde,

Tünelin dışından izlendiğinde tam bir kaos ortamının olduğu, kaosu çıkaranların kaosu çözdüğünde kahraman olduğu bir sistematik algı operasyonlarına tabi memleket insanımızın, sporu kaos, siyaseti kaos, sosyal yaşantısı kaos, basını kaos, bürokrasi kaos…

Görevi olanın görevini yaptı diye göklere çıkarıldığı, itibarsızlaştırmanın çok basit olduğu ama bir ‘’TEŞEKKÜRÜN” ağızlardan zor çıktığı zaman diliminde, el birliği ile yapılanı, güç birliği ile bozan bir yapı hakim,

Gönüllerin değil de makamların fetih edildiği ve “makam için mubah” denilen her şeyin fütursuzca görüldüğü güzel memleketime haklarını helal etmeyecek o kadar güzel insanlar tanıdım ki..

Bir bir kaçıyorlar tünelden öteye..

Bir bir yok oluyorlar sessiz sedasız..

Bir bir gidenlerin yerine birçok gereksiz türüyor memleket dediğimiz sevdanın içinde. Yaşar Kemal’in dediği gibi. ”O güzel insanlar, O güzel atlara binip çekip gittiler”

En acısı da bir bir giden değerleri, bir bir, bir araya getirecek hatırda kalmamış..

Ruhunu kaybetmiş bir beden misali benim memleketim. Yürüyor ama nefesi yok. Kubbede hoş bir Seda bırakıp ebedi aleme giden Eşraf ağabeylerin yaptığı gibi, gündüz pazarda rakip, akşam birbirine güvenen, samimi dostlar olmadığımız sürece, memleket insanın birbirine inanıp güvenecek hassasiyetleri ortaya çıkartmadığımız sürece, yapılan her proje içi boş, yapılan her yatırım ziyan, söylenen her söylem gereksiz, her çaba beyhude..

Coğrafya kaderdir, memleket kader, ama bu memlekete iyi niyeti, samimiyeti, hoş görüyü geri kazandıracak EŞRAF kalmadı. Bir kaç Soyisim, bir kaç iyi insan kaldı, onlarda bıkmışlar kendilerinin “bankamatik” gibi görünmesinden. Ne acıdır ki; Değer atfetmediğiniz insanlardan nakit beklentisi türemiş. Bir kere çayını içmediğimiz, hatırını sormadığınız kişilerden medet uman bir toplum haline geldik.

Şimdi şapkasını önüne koyup düşünecek olanlar bir düşünsün..

bu kadar şey varken;

Bir siyasetçiye takla atmak mıdır evla olan, bir hokkabaz mutlu olsun diye ruhunu okşamak mıdır geçerli akçe? Yoksa kaz gelecek yerden tavuğu esirgememek midir münasip olan?

Anası “başkan doğurmuş” gibi koltuğa sımsıkı sarılıp yıllardır başkanlık yapmak mıdır geçerli olan?

İşin özü; Asude bir memleket için samimiyet, samimi niyet..

Kalın sağlıcakla..