Ülkemizin, Cumhuriyetin ilanından sonraki dönemde, üretebildiği en önemli milli eğitim projesi tartışmasız "Köy Enstitüleri Projesi"dir. Bu büyük proje ne yazık ki sürdürül(e)medi. Benzer bir projeyi CHP li milli eğitim bakanı Mustafa Üstündağ döneminde (1974) görüyoruz. İlk öğretim sonrası, orta okul döneminde öğrencilerin yetenekleri doğrultusunda, teknik eğitime yönlendirilmelerini amaçlayan bir proje idi. Bunun için öğrencinin hangi alanda yeteneğinin olduğunu tespit etmek öncelikli hedefti. Bu hiç kolay değildi. Endüstrinin, sanatın her alanında öğrencinin ( ölçüm amaçlı, temel konularda, basit ve biraz yüzeysel ) faaliyet göstermesi ve çok iyi gözlemlenmesi gerekiyordu. Öncelikle bunu yapabilecek kapasitede öğretmenlerin yetiştirilmesi amaçlanmıştı. İşin daha da zoru, büyük finansman gerektiren farklı atölyelerin de her orta okulda oluşturulması gerekiyordu. Öğretmen; sanatın ve endüstrinin her alanında, belli bir bilgi birikimine sahip olmalıydı ki, öğrencisine farklı alanlarda çok detaylı olmasa da, bu eğitimleri uygulamalı olarak verebilsin. Eğitimi verirken de ögrencinin yeteneklerini gözlemleyebilsin. Neticede öğrenci mezun edilirken bu öğretmenler tarafından tavsiye edilen bir teknik liseye yönlendirilebilsin. Bu amaçla Ankara pilot bölge seçilmişti. Gazi Üniversitesi bünyesinde, "Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi" bu amaçla, 14 Mart 1974 tarihinde, Ankara'da, Beşevlerde kuruldu. Bu çok özel öğretmenlerin en iyi şekilde yetiştirilebilmesi için ne gerekiyorsa, en ince ayrıntısına kadar düşünülmüştü. Elektrik, Elektronik, Oto Elektriği, Motor, Metal işleri, Ağaç işleri, Seramik, Grafik tasarım, Heykel, Resim atölyeleri gibi bir çok atölye tam donanımlı olarak hazırlanmıştı. Uygulama ağırlıklı teorik eğitimler veriliyordu. Burada yetişen öğretmenler stajlarını yine Ankara'da özel donanımlı orta okullarda yapmaktaydırlar. Ankara pilot bölge seçildiği için Balgat, Yenimahalle , Ulus gibi yerlerde fakülteye benzer şekilde bu okullar da teknik olarak hazırlanmıştı. Ülkenin teknik ara eleman ihtiyacına da cevap verebilecek gerçekten reform niteliğinde bir proje hayata geçmişti. Sonra ne mi oldu? Köy Enstitülerinin başına gelen bu okullarında başına geldi. Daha sonra kurulan hükümetler projeye sahip çıkmalıdılar. Güzel olan herşeyi yok ettiğimiz gibi bunu da yok ettik. Şimdi bakıyorum da; milli eğitimde harikalar yaratıyoruz! Reformlar ardı ardına geliyor. 21 yılda milli eğitimde 9 bakan değiştirmişiz. Her gelen müthiş (!) Reformlara imza atmış. Çoğuda sınav sistemine yönelik. 4+4+4, LGS - OKS - SBS - ÖSS - YGS - LYS , TEOG, Birinin kaldırdığını diğeri göreve gelince tekrar koyuyor. Niteliğin değil, niceliğin esas alındığı bir tuhaf eğitim sistemi. Bizim çağı yakalamak ve dünya ile rekabet gücümüzü artırmak için mesleki ve teknik eğitime ağırlık vermemiz şart. Almanya, Japonya böyle kalkındı. Bu gerçeği neden görmezden geliyoruz.? Milli Eğitimde neden doğru düzgün proje üretemiyoruz? Anlamak mümkün değil.
