Yirmi birinci yüzyıl, Türkiye için sosyo-ekonomik açıdan A’ dan, Z’ ye bir değişim yüzyılı olarak başladı… Yüzyılın başında Türkiye sosyo-ekonomisi deyim yerindeyse iflas etmiş, dışarıdan transfer edilen sözde kurtarıcı ekonomistler, bugün olduğu gibi acı reçetelerle, sermayeyi koruyan, halkı düşük ücret, zam, faiz-enflasyon-vergi sarmalıyla köşeye sıkıştırmıştı… Türk siyaseti de yirmi birinci yüzyıla değişim ile girmiş, iflas eden ülke sosyo ekonomisine taze kan olarak AKP vitrine çıkarılmış, halk ve seçmen de AKP siyasetini satın almıştı.. Başlangıçta muhafazakar tavırlarıyla tüm kesimlerin olmazsa olmazı olarak kabul edilen AKP iktidarı, her dönemde kaybettiği ivme ve seçmen kitlesi ile, bugün başladığı noktaya, yani sıfır noktasına geldi.. Değişen rejimle birlikte AKP, Cumhur ittifakıyla ülkeyi ve siyaseti yönetmeye devam ediyor.. Asıl konumuz, günümüz siyasetinden, halk ve seçmen, ne istiyor, karşılığında ne alıyor… Yıl ortasında yapılan genel seçimlerle iktidarını yenileyen Cumhur ittifakının, seçim öncesi ile seçim sonrası tavırları halkta büyük bir hayal kırıklığı yaşatıyor.. Seçim öncesi, ekonominin kriz haline rağmen kesimlerin her isteğini olmayan paralarla bol keseden dağıtan iktidar, seçimden sonra halkın, seçmenin yüzüne bile bakmaz oldu.. İktidar modeli olarak uygulanan ekonomik sistemin yanlışlığını ancak seçim sonrası anlayabilen ve ekonomi yönetimini yabancı menşeli ekonomistlere bırakan iktidar, halkın isteklerine inşallah ile cevap vererek adeta halk ile dalga geçmekte.. Cumhur ittifakı da yerel seçim öncesi, vitrin yenileme peşinde koşarak, siyasi hedeflerini gerçekleştirecek, olağanüstü genel kurul çalışmalarına ayırmış durumda.. İktidarın vurdumduymazlığı karşısında muhalefet ne yapıyor derseniz; Seçmeni unutan, siyasetteki ve partilerindeki zayıflayan konumlarını güçlendirmek için kurultay peşinde koşmaktan, iktidarın kaybını ve yeni siyasi vizyonlarını, şehirlerde yapacakları açık hava toplantıları, mitinglerle topluma anlatacakları yerde, siyasi koltuk kaygısı içine düşmüş, çaresiz durumda… Genel seçim sonrası ve yerel seçim öncesi iktidar ve muhalefetin sergiledikleri politika, halkı ve seçmeni yok sayarak siyasette akıl tutulması olarak algılanmakta.. İktidar ve muhalefet şimdilik kendi iç siyasetini dizayn etmekle meşgul… Önümüzdeki günlerde, aylarda, adaylarını belirleyerek sahaya çıkmaya başlayacak ve adayları için halktan, seçmenden hangi yüzle oy isteyecek.. Yıl ortasında yapılan genel seçimle Cumhur ittifakı beş yıllığına iktidarını garanti altına almış, şimdi yerel yönetimler için mücadele verecek… Muhalefet ne yapmış, kazanacak seçimi kaybederek, evlere şenlik muhalefet örneği sergileyerek, adeta seçim kaybetme kitabı yazmış… Lidersiz, dağınık ve parçalanmış görüntü veren muhalefet partileri, seçmenin karşısına nasıl çıkacak ve nasıl oy isteyecek.. CHP, Kemal Kılıçdaroğlu ile mi yoksa yeni liderle mi yerel seçime girecek… Yerel seçim kapıya gelmiş, lider sıkıntısı çeken CHP ve İP, seçim meydanlarına, hangi lider vizyonuyla çıkacak, seçmen yeni lideri tanımaya nasıl fırsat bulacak… Yeni siyasi çizgi, CHP ve liderin, yeni siyasi vizyonu olacak.. Yeni lider, yeni yüz demek, kısa sürede seçmenle nasıl tanışacak ve seçmeni ikna edecek. Kuruluşuyla sağ cenahta umut olarak görülen ve iki seçimde siyasi vizyonu yerle bir olan İyi Parti ve Meral Akşener, ittifakla kazandığı siyasi başarıyı elinin tersiyle iterek, yerel seçimlere ittifaksız tek başına gireceğini açıklarken, ittifak yaptığına pişmanlığını her platformda dile getiriyor.. Yerel seçimlere günler kala, muhalefetin, özellikle İyi Parti Genel Başkanı Meral Akşene’in son anda yapacağı ittifak çabaları seçmende karşılık bulmayacak… Muhalefet yine seçim kaybetme kitabının senaryosunu yazmaya başladı bile, ittifaksız seçim girme yarışıyla… Türkiye siyasetinde, “Siyaset Seçim, Seçmen Geçim Derdinde” türküsü söylenmeye devam edecek gibi görünüyor… Halk ve seçmen, yerel seçimlerde, “Ne İktidar Ne Muhalefet, Çözüm Halk İttifakında” sloganıyla siyasetin kaderini değiştirecek… Düşünce ve görüşlerin ışık olması dileğiyle…