Karabük Demir Çelik Fabrikaları Organizasyon Müdürü Ömer ÖNDER ve eşi Demir Çelik Lisesi Tarih Öğretmeni Hamdiye ÖNDER’in oğlu Hava Pilot Üsteğmen Mustafa Oğuz, 17 Ocak 2001’de uçağının Sivrihisar yakınlarında düşmesi sonucu şehit olmuştu.

Oğuz ÖNDER Ankara Cebeci Askeri Şehitliği’nde toprağa verilirken ben de oradaydım. Daha sonra özellikle 18 Mart Şehitler Günü başta olmak üzere bir çok kez ziyaret ettiğim şehitlikte Oğuz’un anne ve babasıyla buluşuyor ve kabri başında dua ederek O’nu rahmet ve saygıyla anıyorduk.

Karabük’te komşumuz olan ÖNDER Ailesi, oğullarının kaybı nedeniyle çok sarsılmıştı. Bizim gibi emekli olduktan sonra onlar da Ankara’ya yerleştiler. Yaşamlarının ileri yaşlarında bile zorlukla olmasına karşın bu ziyaretlerden hiç vaz geçmediler. Yıllar geçse de yüreklerinde yer eden evlat sevgisi hiç azalmadı.Yine bir Şehitler Günü’nde cebinden çıkardığı bir kağıdı verdi bana. Küçük harflerle elle yazılmış 3 kıtadan oluşan VEDA isimli bir şiir yazılıydı kağıtta., “ Fikret, oğluma seslendiğim bu şiiri sakla, O’nun hasreti azalmıyor, her geçen gün daha da artıyor “ demişti.

Ömer Bey geçen yıl yaşama veda etti. Ama Sevgili oğlu için yazdığı şiirin bestelenmesi ve TRT repertuarına girmesi O’nu bir nebze de olsa mutlu etmişti. Çocuklarımın da öğretmeni olan Hamdiye Hoca halen Çayyolu’nda Karabüklülerin de bulunduğu bir sitede yaşamını sürdürüyor. 3 ay kadar önce düşme sonucu kalçası kırılan Hamdiye öğretmen kızının ve yardımcısının desteğiyle zorlukları aşmaya çalışıyor.

1975 yılında doğan Şehidimiz Oğuz’u 5-6 yaşlarından beri tanırdım. Çok terbiyeli ve yaşından beklenmeyecek bir olgunluk sahibiydi. Türk Havacılık tarihinin kartal kanatlı kahramanlarının arasında yer aldı. Ruhu şad olsun.

Oğuz’u ve Ömer Bey’i rahmet ve saygıyla anıyor, Hamdiye öğretmenimize sağlık diliyorum.

VEDA

Seni senden ziyade ben severdim bir tanem
Bırakıp da giderken veda etmedin neden ?
Yokluğunun acısı, vefalı çıktı senden
Bırakıp da giderken veda etmedin neden ?

Dayanacak gücü yok bu kalbin sensizliğe
Tüm günlerim karardı, büründü sessizliğe
Milyonların içinde düştüm kimsesizliğe
Bırakıp da giderken veda etmedin niye ?

Yıllardır ağlamaktan göz pınarım kurudu
Görmez oldu gözlerim, göz bebeğim kayboldu
Siyah oldu her taraf tüm renkler birden soldu
Bırakıp da giderken veda etmedin neden ?

Fikret GÖKÇE
Kıbrıs Gazisi - Mak. Müh.