Ankara’dan İzmir’e giderken Susurluk’a girmeden önce sağdaki toprak yola saparsanız Balıklıdere Köyü’ne ulaşırsınız. Sizi önce karşılaştığınız köylülerin sevgi ve sıcaklığı, sonra Naim’in adeta botanik bahçesini andıran çiçeklerinin kokusu, kuş ve tavuklarının cıvıltısı karşılar. Siz daha bahçe kapısını açmaya çalışırken O tekerlekli sandalyesiyle hemen önünüzde bitivermiş, ellerinizi avuçlarının arasına almıştır bile., Önce çok şaşırırsınız, kendi yaptırdığı küçük bir villayı andıran yuvasını, bahçesini, çiçek ve sebzelerini, tavuk ve kuşlarını hatta ağaçlarda asılı kendi elleriyle yaptığı şirin mi şirin kuş yuvalarını görünce…
Birden etrafınıza Balıklıdere Köyü’nün güzel kızları, genç delikanlıları ve güler yüzlü yaşlıları doluşur. Naim’in yüreğinden taşan insan sevgisi onlara da bulaşmıştır. Sırayla sarılırlar size, “hoşgeldin” derler. Ayranlar, şuruplar, börekler gelir. Ama kahveyi sadece Naim yapar. Tekerlekli sandalyesinde kucağına aldığı tepsiden sunar “kırk yıllık hatırı olan” kahveyi.
Naim SAV 1949 yılında bu köyde doğmuştur. Askerden dönünce bir yakını aracılığıyla İstanbul’da bir fabrikada çalışmaya başlar. 1974 yılının Kasım ayında işyerinde kaynak yaparken 3 ton ağırlığındaki bir çelik direk tam beline düşer. Belden aşağısı felç olur. Ağır bir paraplejidir artık… 4 yılı tedavi amacıyla hastanelerde geçer. Sonra köyüne döner. Kaza tazminatıyla satın aldığı bir arsaya kendi evini yapar. Yalnız yaşamak zordur. Evlenmek yuva kurmak ister. Kendisi gibi bir eş arar. Çevre il ve ilçelerde buldukları hep hayata küsmüşlerdir. “Benim hayatım da kararmasın” diyerek bu işten vaz geçer ve yalnız yaşamın zorluklarına kendisini alıştırmaya başlar.
Evinde gerekli olan tamiratlar, sadece kendisinin değil başkalarının kullandığı tekerlekli sandalye, bisiklet, çeşitli araç-gerecin bakım ve onarımı artık O’nun işidir.
3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nde, roman ve filmlere konu olabilecek bu zorlu yaşam nedeniyle seni saygıyla selamlıyorum Sevgili dostum Naim SAV… Yüreğindeki insan sevgisi hiç azalmasın, yaşama azmin hiç kırılmasın…
* Başkanımız A. Faruk ÖZTİMUR ve arkadaşımız Tekin KARTAL’ı rahmetle andığım bu görsel 20 yıl önce çekilmiştir.
Fikret GÖKÇE