Ordu’nun Ünye ilçesinde yaşayan 30 yaşındaki Ezgi Arslan, çocukluğunun hayali olan fotoğraf sanatını yaşatmak için anneannesinden yadigâr kalan eski konutu tadilattan geçirerek sanat konutuna dönüştürdü.
Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Kısmı Mezunu Ezgi Arslan, çocukluğundan itibaren kurduğu sanatsal çalışmalarını anneannesinin eski meskenini onararak hayalini gerçekleştirdi. Ünye’nin Fevzi Çakmak Mahallesi’nde kullanılmayan eski konutu kendi imkânı ve vakit zaman arkadaşlarının da yardımıyla tadilatını yapan Arslan, yaklaşık 7 aylık çalışmayla kurduğu sanat konutunda yapıtlarını üretiyor ve öğrencilerine ilham oluyor. Tıpkı vakitte sanatsal dönüşümünü gören birçok şahsa de ilham kaynağı oldu.
Resim ve sanat olan ilgisinin ilkokul yıllarında başladığını tabir eden Arslan, “Kiralık dükkanları incelemeye başladık ve küçük bir yer bulduk. Sonra Ünye’ye geldiğimde süratlice o dükkana gidip tadilat sürecini araştırmaya başladım. Sonrasında aileme ilişkin olan bu konutu yapmamı söylediler. Bende buraya pozisyon prestijiyle evvel soğuk baktım zira tam merkezde olması daha ilgi cazip olabilir diye düşünüyordum lakin merkeze çok uzakta değildi ve atölyemin nerde olursa olsun merak edeni, atölyemde vakit geçirmek isteyenleri çok olacağına inandım, bu konutu tadilat etmeye başladım ve inandığım üzere merak edeni, seveni de çok oldu. Birinci 2 ay bir erkek arkadaşım destekçim oldu ve tadilatın büyük kısmını birlikte ilerlettik, 2 ay sonra arkadaşım gitti ve bir iki ay da ben yalnız başıma tadilatı devam ettirmek zorunda kaldım, zorlandığım çok vakit oldu lakin o kadar emek vermişken pes etmek istemedim zorlanmama karşın devam ettim. Duvar sıvası, kapılar, pencereler, kapı eşikleri, taban, iddia edilmeyecek kadar tadilat vardı ve yaptık, duvar dekorları, boyasını tek başıma yaptım, bir meskenin boyasını bile bir kişinin yapması zorken daha bir sürü işi kendim yapabilmem beni de sevindirdi tabi. Büyük tadilatlar gittikten sonra ziyaretime gelen arkadaşlarım kapıları pencereleri boyamama yardım etti, bir elin nesi var iki elin sesi var demişler bir haftada tek başıma boyayamazdım iki günde daima birlikte boyadık bitirdik. 5. ayda eşya yerleştirecek bir hal aldırdım ve 2 aydır eşyalarını tamamlıyorum, dekorasyonunu düzenliyorum, eksiklerini tamamlıyorum. Artık üretmek istediğim tablolarımı atölyemden ilham alarak üretme vakti. Şu an içerisinde yedi ayın sonunda konutun çalışmalarının bitmesiyle sanatımla uğraşıyorum” diye konuştu.
“Ben başarabileceğimi düşündüğüm için eski konutu bu hale getirdim”
Bir bayanın başarabileceğini ve insanların kendilerine inandığı vakit yapabileceklerini söyleyen Arslan, “Dışarıda bayanlar yapamaz yahut başaramaz diye bir niyet var. Bu bende yok. Ben fizikî ve ruhsal olarak güçlü bir karaktere sahibim. Yoruluyorum, üzülüyorum ağlıyorum tabi lakin devam etmekten vazgeçmiyorum. Kendi konutumuzda bile ben erkek işleri olarak isimlendirilen işleri yapabiliyordum. Muhtemelen o yüzden yapabileceğimi bildiğim için bu atölyeyi bu hale getireceğimi ve başarabileceğini düşündüm. Ben insanların kendisine inandığı vakit başarabileceklerini düşünüyorum. Burayı aslında kendi çalışmalarımı üretmek için ortaya çıkardım. Yani sanatla ilgili olarak karakalem, yağlı boya üzere çalışmalarımı ortaya koymak için burayı bu hale getirdim. Öğrencilerim de geldiğinde sanatın bütün kollarıyla ilgilensin istiyorum” halinde konuştu.