Necati Ağabey, Karabük Demir-Çelik Fabrikalarında uzun yıllar birlikte çalıştığımız, hem cemiyet hem de iş yaşamında çalışkanlığı ve dürüstlüğüyle bilinen saygın bir büyüğümüzdü. Vefatından bir süre önce ziyaret ettiğimde Kore anılarından söz ederken çocuklarına bıraktığı aşağıdaki yazının bir örneğini bana vermiş ve “belki de Ayla” ile nasıl karşılaştığını anlatmıştı. Sabaha karşı arazide kalan bir aracı kurtardıktan sonra çekicisiyle birliğe dönerken çamurlar içinde, açlık, korku ve soğuktan titreyen kız çocuğunu aracına alıp birliğe götürdüğünü, burada bu çocukla birlikte yetim kalan diğer çocuklara da Kahraman Mehmetçiğin nasıl sahip çıktığını sözlerine eklemişti. Tedavi ve izin amacıyla Tokyo’ya gönderilen personelin getirdiği sigaraları, “ verin asker amcalara ben dağıtacağım” şeklindeki çaba ve ısrarını hiç unutamadığını anlatırken duygulanmış ve gözleri buğulanmıştı.
Nur içinde yat Sevgili Ağabeyim. Mekanın cennet olsun.
Fikret GÖKÇE
Kıbrıs Gazisi-Mak.Müh.
